कविता संग्रह

परेलीमा आँशु रोक्ने


परेलीमा आँशु रोक्ने, बार लाउन पाए 
चालिएका कदमको, सार लाउन पाए 

भुमरीमा फसेको छ, बगिजाने खोला 
अल्झाउने समस्यालाई, पार लाउन पाए. 

बगिजान्छन् हर्ष उल्लास, वर्षे भेल सरि 
मौरीले झैँ मह राख्ने, घार लाउन पाए. 

जता पाउ चालेपनि, सधै अल्झिएका 
अवरोधका फेदीमा नै, धार लाउन पाए 

सफलताको शिखर चुमी, गर्व गरेर नै 
पित्तलकै भए पनि हार लाउन पाए.
- बिजय शर्मा दर्पण 

कुश्मा पर्बत 

हाल :अल्डरसट बेलायत 

दुनियाँले हेप्छ भनी


दुनियाँले हेप्छ भनी,तिमी भाग्न नखोज है ,
म दिउँला तिम्रो साथ ,अन्तै लाग्न नखोज है ।।

म ठूलो रे,खै कसरी?, तिमी सानो जात अरे !
प्रेम प्रस्ताव राख्दैछु म,वचन नाघ्न नखोज है ।।

सीप सबै चल्ने तिम्रो,बिहे चाँहि नचल्ने रे !
यो संस्कार फाल्नुपर्छ ,दया माग्न नखोज है ।।

मूर्ति कुँद्न हुने तर , पूजा गर्न नहुने रे !
आफ्नै जातलाई तिमी, आफै दाग्न नखोज है ।।

कूवा खन्न मिल्ने तर ,पानी छुँदा नचल्ने रे !
खुल्ला समाज बनाउँनुछ ,पर्दा टाग्न नखोज है ।।






के भयो र यौटा साथ

के भयो र यौटा साथ, छुट्यो छुट्न दिएँ ।
मन भन्नु शीशा न हो, टुट्यो टुट्न दिएँ ।

दिनु साटो खोस्न मात्रै, जान्यो भाग्यले नि,
अलिकती खुशी थियो, लुट्यो लुट्न दिएँ ।

दोश तिम्रो हो कि मेरो, या त नियतिको,
अन्यौलको भुमरीले भुट्यो भुट्न दिएँ ।

जिन्दगी हो जसो तसो , ज्युँनु पर्छ सोची,
अठोट लिई मन मेरो, उठ्यो उठ्न दिएँ । 

  गोकर्ण पुडासैनी 

इन्द्रायणी २ काठमान्डू

चौतारीमा पर्खिरहुला आउदै जाँदै गर्नु प्यारी
बाँचुन्जेल मायापिर्ति लाउदै जाँदै गर्नु प्यारी

एक्लो हुन खोजेभने संहाल्नलाई मलाई तिम्ले
मधुर त्यो भाका हाली गाँउदै जाँदै गर्नु प्यारी

वाढी आई दिलभित्र बगाएछ भने खुसी
भत्कीएको मनको छानो छाँउदै जाँदै गर्नु प्यारी

रुखो चट्टान रसाईसक्यो खनीसके दिलको बारी
माया रोप्न मनको मेलो साउदै जाँदै गर्नु प्यारी

(२)
जोड्न खोज्थे मुटहरु तिमी आफै फुटीदियौ
संगै यात्रा गरु भन्थे तिमी आफै छुटीदियौ

एकतर्फि माया हुन्न दुबैतिर हुनुपर्छ
पाउनखोजे तिम्रो माया तिमी आफै टुटीगयौ

सोझो मनले यो तन दिँए मैले तिमीलाई
मायागर्ने नाटक गर्दै मेरो मन लुटीदियौ

दुबै मिली जीन्दगीको जङ्घार तरु भन्थे मत
आखिरीमा पहाड बनी तिमी आफै उठिदियौ

सोच्छु कहिले के हो यो जीन्दगी
दुई नदि बीचको किनार हो या फेरी
त्यही संगै बग्ने फोहर हो जीन्दगी ।

जिउदो रहनु हो जीन्दगी या फेरी
मृत्यु देखी डराउनु हो जीन्दगी
अस्तित्व गुमाउनु हो जीन्दगी या
इज्जत पाउनु हो जीन्दगी

व्यर्थै मन दुखाउनलाई फोर्यौ किन
नभएका कथाहरु व्यर्थै कोर्यौ किन
म आफैलाई थाहा छैन मेरो जीवन के हो भनी
देख्दै नदेखीने यो मुटु चोर्यौ किन

मनका कुरा सबै भन्दा घात पाए मैले
विना गल्ति जवाफरुपि लात पाए मैले
नभन्नु पर्ने रैछ भनेर नै भूल भयो
विश्वासघाती रैछौ तिमी साइनो किन लाए मैले

विना गल्ति रिसायौ त माफी किन माग्नु मैले
धोका दिइ छोडेपछि पर्यौ किन भाग्नु ऐले
पाप धर्म रैन छ है संसारमा कसैलाई
बिच बाटोमै मरेमर्छु पर्यौ किन थाम्न ऐले